Οι γυναίκες έχουμε όλες μας ένα εξαιρετικά όμοιο χαρακτηριστικό, ένα καλά γραμμένο στο DNA μας στοιχείο, που, με λίγες λέξεις, είναι η φροντίδα του άλλου. Είναι λες και γεννιόμαστε και το εσωτερικό τσιπάκι του μυαλού μας μας καθοδηγεί τυφλά στο να προσέχουμε όλους τους άλλους, ξεχνώντας συχνά -εντελώς- τις προσωπικές μας, πολύ σημαντικές ανάγκες. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο άλλος άνθρωπος είναι το άλλο μας μισό.
Το make a long story short, αυτή η εμμονή με τη φροντίδα του άλλου οδήγησε στη δημιουργία του όρου «mankeeping», για τον οποίο γράφουν πλέον όλα τα διεθνή sites και που περιγράφει το φαινόμενο κατά το οποίο η γυναίκα αναλαμβάνει ρόλο φροντιστή/ψυχοθεραπευτή/λογιστή του συζύγου της: του θυμίζει πότε έχει οδοντίατρο, του βρίσκει το πορτοφόλι (προφανώς ο ίδιος δεν είχε ψάξει ποτέ, αφού ήταν μπροστά στα μάτια του), μαγειρεύει, σιδερώνει, κανονίζει τα ραντεβού για το service του αυτοκινήτου του, του θυμίζει τα γενέθλια της μητέρας του – και της βαφτιστήρας του. Με απλά λόγια, λειτουργεί ως project manager της καθημερινότητάς του.
Μα ο γάμος δεν είναι συντροφικότητα, χαρά, επικοινωνία, το «μαζί»;
Είναι. Απλώς, κάπου εκεί, κάτι πάει στραβά και το «μαζί» εκτροχιάζεται, οδηγώντας τη γυναίκα σε επικίνδυνα μονοπάτια. Η -μέχρι πρότινος- ανέμελη κοπέλα, που οργάνωνε και ονειρευόταν μια παραμυθένια κοινή ζωή, μετατρέπεται αργά και βασανιστικά, για να μην το αντιληφθεί, σε ένα τρομακτικό ανθρώπινο είδος. Στη δεύτερη μαμά του άντρα της.
Και επειδή το φαινόμενο αυτό έχει και όνομα, και αποκτά παγκόσμιες διαστάσεις, αφού το εντοπίσουμε, μπορούμε και να το σταματήσουμε.
Πώς; Ετοιμάσαμε έναν μικρό αλλά πολύ ουσιαστικό οδηγό.
Αν δεν θέλεις να έχεις κι εσύ ένα γεμάτο notepad στο κινητό σου που να λέει «Τάσος κομμωτήριο – δώρο βαφτιστήρας Τάσου – σορτσάκια Τάσου – παπούτσια Τάσου πλύσιμο – κάρτα για μαμά Τάσου» (το Τάσος είναι ένα τυχαίο όνομα και ουδεμία σχέση έχει με αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις), ακολούθησε τους παρακάτω κανόνες.
1. Σταμάτα από σήμερα κιόλας να είσαι το calendar του
Ξέρω ότι είσαι καταπληκτική σε αυτό. Ξέρω ότι δεν σου ξεφεύγει τίποτα και συχνά νιώθεις μια απίστευτα μεγάλη εσωτερική χαρά όταν ακούς αυτό το «μπράβο, ρε μωρό, το είχα ξεχάσει, τι θα έκανα χωρίς εσένα», όμως, σε παρακαλώ, σταμάτησέ το σήμερα. Αν δεν μπορεί να θυμηθεί μόνος του το ραντεβού με τον φυσικοθεραπευτή του, τότε ας αφήσει τον μηνίσκο να χειροτερέψει.
2. Μην αναλαμβάνεις το… logistics department
Η διαχείριση των καθημερινών logistics ενός ανθρώπου είναι ένα ξεχωριστό business από μόνο του. Και, ιδανικά, ο καθένας θα πρέπει να αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας τις δικές του εκκρεμότητες. Όταν το δικό του πρόβλημα γίνει δικό σου, τότε ακριβώς είναι το σημείο μηδέν όπου χάνεται το παιχνίδι. Θα μπορούσες να λύνεις τα δικά του προβλήματα αν κι εκείνος λύνει τα δικά σου. Αν όχι, δεν μπορεί να τρέχεις εσύ τις εκκρεμότητες και των δύο.
3. Ο έρωτας περνάει από το στομάχι, αλλά εσύ δεν είσαι catering
Μας αρέσει να τους περιποιούμαστε και πιθανώς είμαστε και πιο «δυνατές» στο μαγείρεμα από ό,τι εκείνοι. Στερεοτυπικά μιλώντας και βλέποντας μια διαφήμιση των ‘70s, η γυναίκα μαγειρεύει χαρούμενη στην κουζίνα (της) και μετά ο άντρας δοκιμάζει τη θεϊκή μακαρονάδα και κλείνει τα μάτια, απολαμβάνοντας την ασυναγώνιστη γεύση. Ξανά στο σήμερα, η γυναίκα είναι σκληρά εργαζόμενη, ενδεχομένως μάνα και δεν μαγειρεύει πάντα χαρούμενη στην κουζίνα, που πλέον δεν είναι «της». Δεν είναι κουζίνα της. Μοίρασε τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, όχι απαραίτητα 50-50, αλλά πάλεψε για το 60-40.
4. Κλείσε το «γραφείο lost & found»
Συμβαίνει συχνά να καλομαθαίνουμε όταν «δεχόμαστε» ένα service και ένα τμήμα του εγκεφάλου μας να ατονεί, καθώς γνωρίζει πως δεν του είναι αναγκαίο να χρησιμοποιήσει αυτά τα εγκεφαλικά κύτταρα. Η αναζήτηση πραγμάτων σε καθημερινή βάση μπορεί να γίνει πολύ εξαντλητική για εσένα, ειδικά όταν συνειδητοποιείς πως σε ρωτάει πού είναι η κάρτα του χωρίς καν να έχει ανοίξει το πορτοφόλι του να ελέγξει. Ας βάλουμε ένα stop.
5. Και για το τέλος, επανάλαβε μετά από εμένα 100 φορές: «Είμαι η γυναίκα του, όχι η μάνα του»
Θέλω να το λες κοιτώντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να το επαναλαμβάνεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σαν αντιβίωση ένα πράγμα, ώστε να σιγουρευτούμε πως ο εγκέφαλος έχει αφομοιώσει την πληροφορία. Όσο γινόμαστε κηδεμόνες των συζύγων μας, τόσο εκείνοι αφήνονται. Και όσο αφήνονται, τόσο εμείς φορτωνόμαστε ευθύνες. Και όσο φορτωνόμαστε επιπλέον ευθύνες που δεν μας αναλογούν, τόσο πιο πιθανό είναι να έχουμε ξεσπάσματα, τσακωμούς και προβλήματα.
Αντιμετώπισε το πρόβλημα στη ρίζα του και φρόντισε εσένα αλλά και εκείνον, δημιουργώντας μια ισότιμη και ισορροπημένη σχέση. Τα πράγματα συχνά είναι πολύ πιο απλά από όσο μοιάζουν.
Και μία προσωπική συμβουλή – για να την ακούσω και εγώ: Tο ότι δεν κάνεις mankeeping δεν σημαίνει πως δεν είσαι αφοσιωμένη σύζυγος. Αντιθέτως. Είσαι μια σύγχρονη γυναίκα που επενδύει στο μέλλον του γάμου της. Θα κλείσω με ένα απόσπασμα από τους «New York Times», σύμφωνα με το οποίο «το mankeeping είναι ο λόγος που οι γυναίκες σταματούν να φλερτάρουν με τους άντρες τους». Μα πώς να φλερτάρουν με τον «γιο» τους; θα συμπληρώσω εγώ…
Διαβάστε αυτό το άρθρο και ακόμα περισσότερα στο νέο τεύχος του Yes I Do
που κυκλοφορεί σε 300 premium σημεία σε όλη την Ελλάδα.
