Αναστασία Μανιά: Μία real-life νεράιδα του Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή-Ελλάδος)

Λένε πως είσαι πλέον ώριμος άνθρωπος τη στιγμή που θα αρχίσεις να διαβάζεις ξανά τα παιδικά σου παραμύθια και θα τους δώσεις την πραγματική τους ερμηνεία. Κάθε παραμύθι κρύβει τον δικό του δράκο, που απειλεί να λεηλατήσει τον μαγικό μας κόσμο με την πύρινη γλώσσα του, αλλά και μία καλή νεράιδα, που διώχνει τους δράκους μακριά! Η Αναστασία Μανιά είναι μία real-life νεράιδα που έρχεται να αναζωπυρώσει την ελπίδα εκεί που φαινομενικά η ασθένεια έχει αφήσει μόνο στάχτες…

Photo credits: Divajo Photography by Rania Gallianos/Rania Gallianos-Rimmer

Μετά από χρόνια εθελοντικής εργασίας στον οργανισμό και αμέτρητες ευχές παιδιών, πώς νιώθετε όταν αναπολείτε την πρώτη ευχή που πραγματοποιήσατε;

Ήταν το έτος 2000, άνοιξη αν θυμάμαι καλά, που συνάντησα τυχαίως την συν ιδρύτρια του οργανισμού, κυρία Gabriella Calini σε ένα μαγαζί. Εκεί, λοιπόν, μεταξύ ποτηριών και κατσαρολικών, πιάσαμε την κουβέντα. Εκεί, για πρώτη φορά, μου είπε τι κάνει με το Make-A-Wish στην Ελλάδα. Μου πρότεινε να περάσω από τα γραφεία τους για να μου δείξει πιο αναλυτικά το έργο τους. Μετά από λίγες μέρες, πήγα. Συγκινήθηκα πολύ και έτσι άρχισα να πηγαίνω κάποιες ώρες την εβδομάδα και να βοηθάω κυρίως στην οργάνωση ευχών. Η άλλη ιδρύτρια του οργανισμού η κυρία Pam Bourazani ήταν εκείνη που με έβαλε στον μαγικό κόσμο των ευχών. Μετά από περίπου ένα χρόνο, έφτασε στο γραφείο μια rush wish (ευχή που της δίνεται προτεραιότητα λόγω κρισιμότητας της υγείας του παιδιού). Η ευχή ήταν της Παναγιώτας, 15 χρονών. Η Pam με παρακάλεσε να την οργανώσω εγώ από την αρχή μέχρι το τέλος της. Αποφάσισα να το κάνω. Πήγα στο νοσοκομείο με την πρώην πρόεδρο του οργανισμού, κ. Αλέκα Σεραφειμίδου, και συναντήσαμε την Παναγιώτα. Ήμουν αρκετά αγχωμένη για το πως θα νιώσω. Φοβόμουν μήπως δει πόνο στα μάτια μου, μήπως χάσω τα λόγια μου και πω κάτι άστοχο. Αλλά όταν εμφανίστηκε η Παναγιώτα και είδα τη λάμψη στα ματάκια της όταν μοιραζόταν μαζί μας την ευχή της, παρόλη την επιβαρυμένη της υγεία, ένιωσα να με παρασέρνει κι εμένα αυτή η χαρά, αυτή η προσμονή. Η ευχή της έγινε και δικιά μου ευχή κι αυτό το συναίσθημα αποτέλεσε κινητήριο δύναμη για να φέρω εις πέρας την ιερή αυτή αποστολή (γιατί περί αυτού πρόκειται).

Η ευχή…

Η ευχή της Παναγιώτας ήταν να ξαναχτιστεί το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο χωριό της. Όταν πρωτο-αρρώστησε η Παναγιώτα, έκανε τάμα στον Άγιο Νικόλαο να την κάνει καλά και αυτή θα του ξαναέχτιζε το εκκλησάκι του στο χωριό της που παρέμενε γκρεμισμένο εδώ και πολλά χρόνια. Η Παναγιώτα έγινε καλά αλλά επειδή οι γονείς της δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα, το εκκλησάκι δεν μπόρεσαν να το ξαναχτίσουν. Μετά από λίγο καιρό, η Παναγιώτα υποτροπίασε. Όταν πήγαμε να την επισκεφθούμε, είχε μόνο μια ευχή: να ξαναχτίσουμε το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Οι γιατροί μας είπαν πως η Παναγιώτα δεν είχε πολύ καιρό. Έπρεπε να βιαστούμε. Έτσι λοιπόν, παραγγείλαμε ένα μικρό εκκλησάκι (σαν τα τάματα στην άκρη των δρόμων). Κανονίσαμε με τον Πρόεδρο του χωριού αλλά και με τον παπά της ενορίας να μαζευτεί και να παραστεί όλο το χωριό την μέρα που θα ερχόταν η Παναγιώτα για να κάνουμε την πρώτη λειτουργία στο μικρό εκκλησάκι. Έτσι κι έγινε. Την Παναγιώτα την πήραμε με μια λιμουζίνα από το Νοσοκομείο Παίδων. Όταν μάλιστα την αντίκρυσε αναφώνησε: «Ποιος είμαι; Ο Σημίτης είμαι;» και τη μεταφέραμε στο αεροδρόμιο που την περίμενε ένα ελικόπτερο (δεν είχε ξαναπετάξει ποτέ στη ζωή της!). Επειδή ακόμα ήταν φοβισμένη, δεν ήθελε να κάτσει μπροστά και επέμεινε να καθίσει πίσω με την μητέρα της. Όταν φτάσαμε στο χωριό, από πάνω βλέπαμε όλους τους συγχωριανούς της (νέους, γέρους, παιδιά) να τρέχουν να μας προϋπαντήσουν κουνώντας μας λευκά μαντήλια. Κόσμος παντού. Στους δρόμους, στις αυλές, πάνω στις σκεπές! Μας περίμεναν! Όλοι έτρεξαν να την αγκαλιάσουν και να τη φιλήσουν. Η Παναγιώτα, εμφανώς καταπονημένη, υποβασταζόμενη από τις 2 καλύτερές της φίλες και με όλο το πλήθος να την ακολουθεί, οδηγήθηκε στο μέρος όπου είχαμε βάλει το «πρόχειρο» εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, με την υπόσχεση πως το εκκλησάκι θα ήταν εκεί μέχρι να χτιστεί η κανονική εκκλησία. Την περίμενε ο παπάς της ενορίας και οι πιο ηλικιωμένοι του χωριού. Όταν άρχισε η λειτουργία, όλες οι γερόντισσες, αλλά και πολλοί άλλοι, έπεσαν στα γόνατα για να προσευχηθούν για την Παναγιώτα. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο συγκινητική, που κάθε φορά που τη θυμάμαι, δακρύζω. Στο τέλος της λειτουργίας, το Κάνε-Μια-Ευχή κάλεσε σε γεύμα όλο το χωριό στην κεντρική πλατεία με επίτιμη καλεσμένη, ποια άλλη; Την Παναγιώτα. Και από τότε και μετά, είδαμε την μεταμόρφωσή της. Σταμάτησε να κουτσαίνει, άρχισε να χαμογελά, να μιλάει ακατάπαυστα, να τρέχει, να χορεύει και να δέχεται τις αγκαλιές, τα φιλιά και τις ευχές όλων! Όταν έφτασε η ώρα να πάρουμε το ελικόπτερο της επιστροφής, μας συνόδεψε πάλι όλο το χωριό μέχρι το χώρο στάθμευσής του, και μας αποχαιρέτησαν όλοι με μία ευχή! Στο επανιδείν! «Σας το υπόσχομαι», τους είπε η Παναγιώτα. Μπήκε στο ελικόπτερο, και όχι μόνο έκατσε μπροστά αυτή τη φορά, αλλά έδινε και οδηγίες στον πιλότο πού να μας πάει, για να μας δείξει την όμορφη περιοχή της. Οι γιατροί στο Νοσοκομείο Παίδων, μας είπαν ότι είδαν ένα άλλο κορίτσι να επιστρέφει από την ευχή του. Σίγουρα, δεν ήταν η Παναγιώτα που ήξεραν. Ήταν ένα χαρούμενο και χαμογελαστό κορίτσι που είχε βάλει σκοπό της ζωής της να γίνει καλά.

Αυτή ήταν η πρώτη μου ευχή. Τα συναισθήματα τόσο δυνατά που δύσκολα περιγράφονται. Χαρά, συγκίνηση, ελπίδα, δύναμη, αλληλεγγύη. Βλέπεις και αισθάνεσαι την όμορφη πλευρά του κόσμου που ζούμε. Βιώνεις την ανθρωπιά που έχει όλος ο κόσμος γύρω μας αλλά με την καθημερινότητα, την παραμελεί. Είναι συναισθήματα που σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο, πιο θετικό. Είναι εμπειρίες που σε κάνουν να πιστεύεις στα θαύματα, ότι όλα είναι δυνατά, εάν πραγματικά το θέλεις. Είναι συναισθήματα που σε συντροφεύουν μια ζωή και είναι αυτά που με κράτησαν στον οργανισμό τόσα χρόνια. Είναι αυτά που με βοήθησαν να ξεπεράσω πολλές δυσκολίες της ζωής μου. Όταν έρχονται τα «δύσκολα» θυμάμαι την Παναγιώτα και το χαμόγελό της και παλεύω με περίσσια δύναμη, από την καρδιά μου, χωρίς εγωισμούς και ιδιοτέλεια.

Η δράση του Make a Wish Ελλάδος διακρίθηκε με δύο βραβεία διεθνώς, αυτό της «Καλύτερης ομαδικής προσπάθειας» και εκείνο της «Ανθεκτικότητας σε δυσμενείς συνθήκες». Η συμβολή και το μερίδιο ευθύνης σας σε αυτό είναι αναγνωρισμένα και αδιαμφισβήτητα. Η ανταμοιβή για το χρόνο, την αφοσίωση και την αποφασιστικότητά σας, έρχεται μέσα από τέτοιες στιγμές συγκίνησης και αναγνώρισης;

Ο Διεθνής οργανισμός Make-A-Wish, αποτελείται από 41 παραρτήματα που εκπροσωπούν 50 χώρες. Όταν κάθε χρόνο απονέμονται 6 βραβεία στα 41 παραρτήματα του Οργανισμού και η Ελλάδα αποσπά ένα από αυτά ή και περισσότερα κάποιες χρονιές, είναι όντως εντυπωσιακό. Ιδίως όταν ένα από τα βραβεία αναγνωρίζει την Ανθεκτικότητα σε δυσμενείς συνθήκες ενός παραρτήματος! Αισθάνομαι πολύ περήφανη για όλα όσα έχουμε καταφέρει τα τελευταία χρόνια, ιδίως μία χρονική περίοδο που η οικονομική κρίση στην Ελλάδα εμποδίζει τους πολίτες να παρέχουν οικονομική βοήθεια στους φιλανθρωπικούς οργανισμούς. Η κατάσταση αυτή όμως μας έκανε περισσότερο ευρηματικούς στον τρόπο προσέλκυσης πόρων, αλλά και μας πείσμωσε να διοργανώνουμε όλο και πιο «μαγικές» ευχές. Έτσι γίναμε παράδειγμα προς μίμηση στο διεθνή οργανισμό. Αυτό σίγουρα είναι μια ανταμοιβή για όλες τις προσπάθειες όλων μας, όχι μόνο την δικιά μου. Το έργο μας είναι ένα έργο συλλογικό που πολλοί άνθρωποι συνεισφέρουν με την ψυχή τους. Η πραγματική ανταμοιβή για μένα είναι όταν βλέπω το χαμόγελο των παιδιών ευχής μας και τα δάκρυα χαράς των γονέων. Αυτή μετράει περισσότερο για μένα από όλα τα βραβεία του κόσμου.

Photo credits: Divajo Photography by Rania Gallianos/Rania Gallianos-Rimmer

Πώς αισθάνεστε κάθε φορά που κάνετε την ευχή ενός παιδιού πραγματικότητα;

Καταρχάς είναι μεγάλη ευθύνη να πραγματοποιήσεις την ευχή ενός παιδιού. Είμαι πολύ αυστηρή όταν μιλάμε για την ποιότητα των ευχών μας. Πρέπει όλα να γίνουν τέλεια. Γιατί αυτό που προσφέρουμε στο παιδί, δεν είναι απλά ένα δώρο αλλά μια μεταμορφωτική εμπειρία. Μια εμπειρία που θα αγκαλιάσει όλη την οικογένεια και που θα συντροφεύει το παιδί σε όλες τις δύσκολες φάσεις της θεραπείας του, δίνοντάς του δύναμη, χαρά κι ελπίδα να νικήσει την πιο δύσκολη μάχη της ζωής του. Οπότε, ναι, αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη αλλά και άγχος να πάνε όλα ακριβώς όπως τα έχουμε σχεδιάσει ή και καλύτερα. Όσο εξελίσσεται η ευχή και βλέπω την έκπληξη στο πρόσωπο του παιδιού, τη λάμψη στα ματάκια του, τα χαμόγελα, τη συγκίνηση των γονέων, τότε είναι που με πλημμυρίζει μια απίθανη ζεστασιά, μια ανείπωτη ικανοποίηση, μια αίσθηση πως μόνο για αυτό αξίζει να ζει κανείς. Όπως έχει πει και ο Καζαντζάκης: «Να νιώθεις την ευθύνη. Να λες εγώ, εγώ μόνος μπορώ να σώσω τη γη. Κι αν δεν τα καταφέρω, τότε εγώ θα φταίω».

Μία δυναμική γυναίκα σε θέση μεγάλης ευθύνης και πολλών απαιτήσεων και παράλληλα μητέρα τριών παιδιών, αποτελεί πρότυπο για εκατοντάδες γυναίκες. Ποιο μυστικό θα θέλατε να μοιραστείτε με γυναίκες που αναζητούν προσωπική και επαγγελματική ολοκλήρωση;

Όλα γίνονται εάν τα κάνεις από την καρδιά σου. Βρίσκεις χρόνο για τα πάντα. Χρειάζεται βέβαια κάποιες οργανωτικές ικανότητες, κάποιες θυσίες, αλλά η ανταμοιβή είναι μεγάλη. Κυρίως ψυχική. Το μυστικό όμως είναι να δημιουργούμε χρόνο για τον εαυτό μας. Η άσκηση και η σωστή διατροφή είναι πολύ σημαντικά στη ζωή μου. Πιστεύω στο ρητό «Σώμα υγιές, νους υγιής». Επίσης πιστεύω ακράδαντα στην οικογένεια και στη φιλία. Η ζωή με έχει ευλογήσει με μια καταπληκτική οικογένεια και καρδιακές φίλες (αδελφές θα τις έλεγα), και η επαφή μαζί τους μου δίνει μεγάλη δύναμη. Όπως και ο έρωτας, η αγάπη. Επίσης πολύ σημαντικά στη ζωή μιας γυναίκας. Η κάθε γυναίκα πρέπει να αισθάνεται και γυναίκα. Ο έρωτας της το προσφέρει αυτό απλόχερα και γίνεται κινητήριος δύναμη στη ζωή της. Τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου τα κατάφερα όταν ήμουν ερωτευμένη! Τέλος, θα ήθελα να παροτρύνω τις αναγνώστριές σας να τολμούν να ζήσουν το όνειρό τους. Χρειάζεται πολλή δουλειά αλλά και τόλμη για να πιάσουμε τους στόχους μας. Το αποτέλεσμα θα είναι πάντα θετικό έστω κι αν τελικά δεν τα καταφέρουμε απόλυτα. Στη διαδρομή σίγουρα μαθαίνουμε κάτι καινούργιο για τον εαυτό μας, γνωρίζουμε καινούργιους ανθρώπους, κερδίζουμε εμπειρίες σημαντικές που ίσως μας βοηθήσουν να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους στην ζωή μας. Το είπε κι ο Kαβάφης άλλωστε: «Στον δρόμο για την Ιθάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος».

Το αίσθημα ισχυρής ευθύνης μιας προέδρου, ο μεγάλος φόρτος εργασίας και το –ανεπίσημα- ελεύθερο ωράριο, σας επιβαρύνει με έντονο άγχος. Ευχηθήκατε ποτέ, έπειτα από μία γεμάτη και δύσκολη μέρα, να είχατε ακολουθήσει μία διαφορετική, πιο συμβατική επαγγελματική πορεία; Πώς διαχειρίζεστε το στρες;

Θα σας πω κάτι που δεν το έχω πει δημόσια ξανά. Τα 5 τελευταία χρόνια που είμαι πρόεδρος του οργανισμού (δηλαδή τα τελευταία χρόνια της 13χρονης θητείας μου στο Διοικητικό Συμβούλιο του Κάνε Μια Ευχή Ελλάδος) ήταν τα πιο ευτυχισμένα επαγγελματικά χρόνια της ζωής μου. Λόγω του ότι εργάζομαι στην οικογενειακή μας επιχείρηση 4 μέρες την εβδομάδα, περιμένω με ανυπομονησία την ημέρα που αφιερώνω στον οργανισμό. Είναι σαν να μπαίνω σε έναν μαγικό κόσμο, σε έναν κόσμο που πρωτίστως επικρατεί η προσφορά, η αλληλεγγύη και η αγάπη. Νομίζω πως είναι η ψυχοθεραπεία μου. Έχω γνωρίσει και συνδεθεί με υπέροχους ανθρώπους που κύριος σκοπός της ζωής τους είναι η προσφορά. Οπότε, οποιοδήποτε αίσθημα άγχους ή κούρασης είναι αμελητέα μπροστά σε όλα αυτά που εισπράττω. Και αυτά που εισπράττω δεν θα μπορούσα να τα αποκομίσω ποτέ από μια συμβατική δουλειά. Η ευθύνη βέβαια μεγάλη. Αλλά έχω άξιους συνεργάτες και υπέροχους εθελοντές. Με όλους αυτούς έχουμε καταφέρει πολλά. Τους σέβομαι και τους εμπιστεύομαι απόλυτα και είμαι πολύ περήφανη για όλους. Μπορεί κάποιες φορές να αισθάνομαι πως έχω φτάσει στα όριά μου, αλλά πάντα ξημερώνει η επόμενη μέρα και είμαι ανυπόμονη να πάω στο γραφείο και να δω πως πάνε οι ευχές μας και οι δράσεις μας.

Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους καλεσμένους του Catwalk; Τι θα θέλατε να αποτυπωθεί στο μυαλό τους στο τέλος της βραδιάς; Πώς μπορεί κανείς να προσφέρει ουσιαστικά στην προσπάθεια και το έργο σας;

Το μήνυμα πως όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Πως ο εθελοντισμός και η προσφορά πρέπει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής μας κουλτούρας και καθημερινότητας. Πως η διαφορετικότητα, ακόμα και στην ασθένεια, δεν πρέπει να γίνεται αιτία κοινωνικού αποκλεισμού και ντροπής. Πως η θετική ψυχολογία μπορεί να νικήσει ακόμα και τον πιο σκληρό αντίπαλο – αυτόν της απειλητικής για τη ζωή ασθένειας. Πως η αλληλεγγύη και η προσφορά πρέπει να διδάσκεται από νωρίς στα σχολεία με οργανωμένα προγράμματα από το κράτος αλλά και από τα σχολεία. Πως ο καθένας μας μπορεί να βοηθήσει αρκεί να το θέλει πραγματικά. Ο καθένας από μας μπορεί να γίνει ο ήρωας της ζωής του ή της ζωής κάποιου άλλου. Η ζωή δεν αξίζει εάν δεν βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας και αυτό που μένει στην αιωνιότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο η ανθρωπιά.

Πώς μπορεί κανείς να βοηθήσει;

Όσον αφορά στους τρόπους με τους οποίους κάποιος μπορεί να συμβάλει στο έργο μας αυτοί είναι πάρα πολλοί. Στο Κάνε-Μια-Ευχή συνηθίζουμε να λέμε πως «Όταν κάποιος θέλει, μπορεί!». ‘Ένας ιδιώτης ή μια εταιρεία, μπορεί να υιοθετήσει ολικώς ή μερικώς μια ευχή (ήτοι να καλύψει το κόστος μιας ευχής), μπορεί να κάνει μια δωρεά σε χρήματα ή σε είδος, μπορεί να φτιάξει σε μας τις μπομπονιέρες και τα προσκλητήρια του γάμου του ή της βάπτισης του παιδιού του, μπορεί να αγοράσει άλλα προϊόντα του Οργανισμού, μπορεί να μας σκεφτεί ακόμη και την ώρα της λύπης του και να ενθαρρύνει για δωρεές αντί στεφάνων σε μία τελετή. Ιδίως για τις εταιρείες έχουμε κάποιες πολύ πρωτότυπες προτάσεις που βάζουν τους εργαζομένους στο κλίμα της Ευχής υλοποιώντας μία δράση Οργάνωσης Ευχών, μία δραστηριότητα team building και μια εμπειρία που οι εργαζόμενοι δεν ξεχνούν. Επιπλέον, με δωρεά 2 ευρώ μπορεί κάποιος να ενισχύει το πρόγραμμα Αστέρι της Ευχής, ή να στείλει γραπτό μήνυμα με τη λέξη WISH στο 19808. Επίσης, με ένα μικρό ή μεγαλύτερο ποσό μπορεί εύκολα να κάνει μία δωρεά ηλεκτρονικά ενώ αν εκπροσωπεί μία επιχείρηση μπορεί να μας βοηθήσει να φτάσουμε στους πελάτες της υλοποιώντας ένα πρόγραμμα κατά το οποίο εκείνοι ενθαρρύνονται να κάνουν μία δωρεά στον Οργανισμό μας. Τέλος, αλλά πολύ πολύ σημαντικό: κάποιος μπορεί να γίνει εθελοντής μας. Οι εθελοντές μας που προσφέρουν καθημερινά ή συστηματικά το χρόνο τους βοηθώντας μας να υλοποιήσουμε κάθε ενέργεια που προγραμματίζουμε, είναι πραγματικά ανεκτίμητοι για εμάς!

Αν είχατε κι εσείς μία ευχή, που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, ποια θα ήταν αυτή;

Είμαι ευγνώμων για όλα όσα μου έχει προσφέρει η ζωή. Πιστεύω ακράδαντα πως η ευγνωμοσύνη είναι η μητέρα όλων των αρετών, και είναι κάτι που προσπαθώ να διδάξω και στα παιδιά μου. Παλεύω για κάθε τι βάλω στόχο, με όλες μου τις δυνάμεις. Γνωρίζω πολύ καλά ότι τίποτα δεν σου χαρίζεται στη ζωή. Πρέπει να παλέψεις για όλα. Αν όμως υπήρχε ένα μαγικό ραβδάκι, τότε θα ευχόμουν υγεία σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Να μην χρειαστεί ποτέ το Make-A-Wish να ξανακάνει ευχές. Αλλά αυτό ξέρω πως δεν γίνεται. Οπότε θα ευχηθώ κάτι που γίνεται: Το Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος να πραγματοποιεί τις ευχές όλων των παιδιών που μας έχουν ανάγκη. Αυτό μάλιστα. Θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να το κάνω πραγματικότητα.

Στοιχεία Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος):

Διεύθυνση: Εθνικής Αντιστάσεως 47, Δάφνη

Τηλέφωνο: 2109637660

Website: www.makeawish.gr

Email: info@makeawish.gr

Facebook: Make-A-Wish Greece

Instagram: @makeawish.greece

Διαβάστε αυτό το άρθρο, καθώς και πολλά ακόμη, στο νέο τεύχος του Yes I Do που κυκλοφορεί σε 300 σημεία σε όλη την Ελλάδα.

make_a_wish.jpg