Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα δώσει την οποιαδήποτε συμβουλή σε κάποιον άλλο άνθρωπο για τον πολύ απλό λόγο του ότι έχω αρκετή σοφία μέσα μου έτσι ώστε να γνωρίζω ότι οι άνθρωποι φτάνουν μόνοι τους εκεί που θέλουν να φτάσουν.
Φωτογραφία: teksomolika – www.freepik.com
Αν, όμως, η ζωή μου παιζόταν στα ζάρια, θα άφηνα στην άκρη την όποια σοφία μου και θα έλεγα σε όλες τις μέλλουσες νύφες κάτι που σε εμένα έχει αποδειχθεί εμπειρικά σωστό: το να μην ακούν συμβουλές.
Εδώ βέβαια, θα πρόσθετα ένα «ειδικά» και θα τις παρότρυνα να μην ακούν συμβουλές ειδικά από τους οικείους τους. Κι αυτό γιατί εγώ προσωπικά, όλες τις λάθος αποφάσεις στη ζωή μου τις πήρα ακούγοντας συμβουλές από ανθρώπους που με γνώριζαν, λιγότερο ή περισσότερο καλά, πάντως με γνώριζαν και ήθελαν να με «προστατεύσουν» από μια βουτιά στο «άγνωστο».
Αναγνωρίζω, βέβαια, και το δικό μου μερίδιο ευθύνης, το οποίο εντοπίζω στο ότι ακολουθούσα συστηματικά συμβουλές που με έκαναν να νιώθω ασφάλεια. Εκεί ήταν η παγίδα. Πλέον, γνωρίζω και από την καλή και από την ανάποδη ότι οι ριψοκίνδυνες αποφάσεις είναι αυτές που εξελίσσουν τους δημιουργικούς ανθρώπους και ότι σπάνια οι «δικοί μας άνθρωποι» θα μας συμβουλεύσουν να πάρουμε ένα ρίσκο που ίσως μας εκτοξεύσει, ίσως μας ρίξει και στα τάρταρα.
Όντως, από την ανάποδη, όσες συμβουλές μετανιώνω που δεν άκουσα βγήκαν από τα στόματα ανθρώπων που με γνώριζαν μόνο επιφανειακά και με ωθούσαν να κάνω αυτό που εγώ βαθιά επιθυμούσα αλλά δεν τόλμαγα.
Οπότε, αγαπητές νύφες, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, εγώ μεταξύ όλων εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, αν έχω να σας δώσω μία συμβουλή αυτή είναι να κάνετε τον γάμο σας όπως τον θέλετε εσείς, χωρίς να ακούσετε συμβουλές από κανέναν που τάχαμου γνωρίζει καλύτερα από εσάς το τι είναι καλό για εσάς, όσο κι αν τον αγαπάτε.
Σίγουρα σε αυτό το ταξίδι που είναι η προετοιμασία ενός γάμου θα συναντήσετε πολλούς ανθρώπους που γνωρίζουν τα του γάμου καλύτερα από εσάς, είτε γιατί το έχουν ζήσει το παραμύθι, είτε γιατί ο γάμος είναι η δουλειά τους, αλλά κανείς δεν γνωρίζει το πώς εσείς τον έχετε ονειρευτεί.
Γι’ αυτό, αντί να ακούτε τα κάθε λογής άσματα και μιάσματα των σύγχρονων ηδύφωνων σειρήνων, αρθρώστε με τις δικές σας φωνητικές χορδές το τραγούδι του γάμου σας. Και στο τέλος πείτε και ένα «Ι did it my way» – αυτός, άλλωστε, λανθασμένος ή σωστός, είναι και ο μόνος δόκιμος τρόπος.
